Werk in Uitvoering

Ik denk aan Tove Ditlevsen die in het geheim aan haar eerste roman schreef. Daarna schrijft ze verder, verhalen vooral, ‘het gordijn tussen mij en de werkelijkheid is weer dik en geeft me een gevoel van geborgenheid.’ Vanaf haar twaalfde schreef ze gedichten, droomde ervan een boek te zijn dat door anderen meegenomen zou worden,...

Een schrijver in wiens voetsporen ik, gewapend met potlood en papier, zou willen treden. En dan dagelijks die binnenwereld beschrijven, al die gedachten, gevoelens, de verbanden. En wat er toe doet. Schrijven als Jeroen Brouwers (1940-2022), zoals hij schreef toen hij in zijn Krekelbos huisje, 'tussen opdringerig groen' in een Belgisch dennenbos...

Op 4 januari 2023 overleed op eenennegentig jarige leeftijd de Britse schrijfster Fay Weldon. Ze schreef meer dan dertig romans en enkele autobiografische boeken. Nadat ik  midden jaren tachtig gescheiden was van de man waar ik later weer mee trouwde (echt gebeurd), las ik voor het eerst iets van haar. Ik betrok een ruime kamer...

Het gebeurt wel eens dat een gesprek zo vastloopt dat, ware het een schaakpartij geweest, het eindigt in een patstelling. Dat wil zeggen dat je pionnen, lopers, paarden, en andere stukken in beweging brengt in de overtuiging je punt te maken, maar dat uiteindelijk niemand wint. Wás het een schaakspel geweest dan zou je zeggen:...

De kinderen vonden een duif op straat. Ze gingen ermee naar het huis van de kunstenaar. Ze deden de duif in een doos, gaven hem druppels water en stukken brood. Af en toe kraste de duif met zijn poten over de kartonnen bodem van de doos, ritselde met een vleugel. De kinderen gingen naar bed,...

Rudy Kousbroek prees in een van zijn essays in De archeologie van de auto, de 2CV als een wagen die gespeend was van elke pretentie, een vervoermiddel gelijk aan de eenvoud van een keukentafel, bed of koelkast. We waren nog nooit zo zorgeloos op vakantie gegaan, er was niets hoog te houden, het was wat...

Wat ik mezelf zie doen: elke ochtend om vijf uur opstaan. Na een koude douche (Russen die zich elke ochtend in een ijskoud meer poedelen is een hardnekkig beeld in mijn hoofd), zie ik mezelf in passende sportkleding de trap af hupsen. Nog voor de krant in de bus ligt ga ik de deur uit....

Ik droomde dat ik de grote teen van beide voeten had afgesneden. Het leven leek me eenvoudiger zonder. Ik was in een café waar de tapkast met een houten, nicotinegeel trapje te bereiken was. Mijn tenen had ik er in een oogwenk af, er was geen bloed. Dat leek me een goed teken. Ze zouden...

Toen A.L. Snijders overleed (7 juni 2021) bevond ik me midden in een op handen zijnd overlijden van de broer net boven mij. Die van de stille wateren, diepe gronden, waar altijd wat mee te lachen viel, binnenpretjes, breeduit lachend, glimlachend. Jongste broer en ik waren met twee van onze kinderen op de terugweg na...

Ik sta voor het keukenraam en kijk de straat in. De zon schijnt, de straat is lang. Een man en vrouw lopen richting parkeerplaats. De man draagt slippers en een bierkrat met lege flessen. Hij loopt alsof hij zich een weg baant door een berg dorre bladeren, links - rechts uithalend met zijn voeten. De...